Romy Dekkers

De eerste races die wij op de zaterdag zagen, waren die van de pupillen. Velen kenden wij niet, vooral omdat er van pupillen geen nationale statistieken meer worden bijgehouden. Dit was een maatregelen, die de Atletiekunie rond de jongste eeuwwisseling heeft genomen om de jongsten onder ons in bescherming te nemen tegen hun eigen eerzucht, maar ook die van hun ouders, trainers, coaches, leraren, enzovoorts. Dit heeft hun enthousiasme allerminst getemperd, blijkt mede uit de vele tienduizenden actiefoto‘s, die wij sinds mei 2005 hebben gemaakt. Ook het „pestpokkenweer" van 10 november kon hen niet thuis houden.

In regio 16, waar wij vaak de wedstrijden van het Limbracircuit gefotografeerd hebben, hebben wij Unitasatlete Kelly Roelands, een nicht van de bekende trainer/coach Herman Vleugels, maar zelden een cross zien verliezen. In Tilburg moest zij het bij de A2-pupillen echter afleggen tegen Sabine Rutten uit Veenendaal, en Lize Akkermans uit Essen bij Antwerpen. Een derde plaats in zo‘n sterk Beneluxveld blijft natuurlijk heel mooi.

Na De Bie kwam Brilman als vierde binnen, en won Van der Wolf de spurt om plek vijf nog juist van Maas, die er nu toch echt helemaal bij hoort. Laura Wientjens, die de hele wedstrijd kort achter Van der Wolf liep en na Stubbe als achtste finishte, is ook al iemand die we voor het NK in de gaten zullen moeten houden.

Een ronde verder hadden Truyers en Van Haveren ook Devloo afgeschud, en vochten zij in een lange eindsprint om het goud. Van Haveren toonde zich daarin oppermachtig. Devloo handhaafde zich op de derde plaats, zodat er geen Nederlanders op het erepodium van deze race kwamen. Vijf seconden later volgde Lavrijsen, ver voor Van Hal, die volgens Lavrijsen gevallen was. We hebben vergeten om te vragen in welke ronde dat was gebeurd, maar aan de foto‘s te zien moet het de laatste zijn geweest. Lavrijsen had Van Hal, die hemelsbreed amper tien kilometer van haar vandaan woont, voor het eerst in jaren geklopt, en ook nog in zo‘n belangrijke wedstrijd, maar die valpartij liet bij Lavrijsen toch een licht gevoel van ontevredenheid achter. Op zich een goed teken, want wij hadden haar sinds de IAAF-cross in Brussel niet meer met zo‘n dadendrang vervuld gezien. Lavrijsen, die in anderhalf jaar tijd is uitgegroeid van een klein brutaal meisje tot een grote, nog veel brutalere meid, vertelde dat ze eigenlijk nog maar drie keer per week trainde, tegen de zes keren van haar Vlaamse rivales. Ze gaf ook toe, dat ze inderdaad nog iets te zwaar was, maar dat ze dat er met een extra duurtraining per week wel af zou krijgen. „Misschien kan ik die Belgische meiden dan wel in Brussel verslaan," waar zij op 23 december opnieuw in het modderballet bij het koninklijk paleis stapt.

Behalve Vastenburg en Lavrijsen, die individueel de beste Nederlanders waren, kunnen ook Brilman, Van der Wolf, Maas, Wientjens, Julia van Velthoven, Boersma, Hoogers, en Wolters terugkijken op een geslaagde vertoning, of zelfs meer dan dat, en het zou natuurlijk heel stupide zijn om Van Hal niet meer mee te tellen. Twee atletes van het Sittardse Unitas, Senna Driessen en Suzanne Timmermans, zouden met een hele wintertraining achter de rug ook een rol kunnen spelen in Gilze-Rijen. Van Driessen, een jongere zus van EJK-deelneemster Naomi Driessen, weten wij echter dat zij bijna voortdurend last heeft van shin-splints, en van Timmermans hebben wij sinds juni 2007 geen uitslagen meer gezien, noch iets anders vernomen.

Vastenburg liet in oktober nog weten dat zij in Gent bij het NKI de 800 meter wilde lopen, maar intussen heeft zij ingeschreven voor de 3000 meter, en dat is voor iemand met haar specifieke kwaliteiten een oneindig veel betere keus. En dan zien degenen, die vaker voor een NK indor in gent hebben ingeschreven, natuurlijk nog een andere bui hangen. Hopelijk doen de gedelegeerden niet moeilijk wanneer er te weinig inschrijvingen komen, en voegen zij het NK 3000 meter voor B-meisjes dan samen met dat van de vrouwen, of kunnen de inschrijvers alsnog naar de 1500 meter switchen. Iemand afwijzen omdat er niet voldoende tegenstanders zijn, wordt terecht als een veel minder populaire maatregel ervaren, dan iemand afwijzen omdat deze weinig op een NK te zoeken heeft. Maar het zou natuurlijk nog leuker zijn, als meer B-meisjes inschreven voor de 3000 meter. Voor de velen is dat trouwens sowieso de beste keus. De organisatie heeft op de website www.nkindoor.nl op 2 februari bekendgemaakt welke onderdelen op 16 februari doorgaan, en welke atleten eraan meedoen. Vastenburg en de andere inschrijfsters voor de 3000 meter B-meisjes zijn inderdaad doorgeschoven naar de 1500 meter. Dit mag best een kleine omslag worden genoemd, want de laatste jaren was het zo, dat degenen, die hadden ingeschreven voor een ondedeel dat niet doorging bij gebrek aan deelname, en niet hadden ingeschreven voor een aantal onderdeel, doorgaans werden afgewezen voor het hele NK. De Nijmeegse Stijntje Mertens had volgens ons geheugen voor de 800 en 3000 meter ingeschreven, en hoefde dus niet naar de 1500 meter te worden doorgeschoven.

We hebben na haar wedstrijd tijdens de Sprint-cross in Breda ook geinformeerd naar de plannen van Juul Lavrijsen voor het NK indoor, maar de enige plannen die zij op korte termij had, was het uitgebreid vieren van carnaval, dat pas tien dagen voor het NKI in Gent voorbij is. Zij liet ook doorschemeren dat we al helemaal niet op de deelname van Jessie Fairley hoefden te rekenen, omdat die zo goed als gestopt is met atletiek. Lavrijsen wil zelf niet opnieuw afgaan zoals bij de C-spelen in Amsterdam, en heeft wellicht daarom ook besloten tijdens het NK veldloop in Rijen bij de B-meisjes te starten. Een dubbele start, zaterdag bij de C-meisjes, en zondag bij de B-meisjes, had wellicht tot de mogelijkheden behoord als zij beter in vorm had verwacht te zijn, maar die vorm was in Breda nog ver te zoeken, en zal na de carnaval zeker niet beter zijn. Lavrijsen is niet bang voor Vastenburg en al die andere eerstejaars C-meisjes die in Tilburg en Soest niet ver achter haar finishten qua tijd, maar ze weet dat ze zonder voldoende voorbereiding weinig tot geen kans tegen deze meiden maakt. In Soest finishte Vastenburg, die een slechte start had, wel heel dicht achter Lavrijsen, en dat gaf een gevaarlike trend aan. Om er zeker van te zijn dat ze tijdens de C-spelen van 2008 wél goed in vorm is, wil Lavrijsen in de zomervakantie door gaan trainen. "We gaan naar de bergen tussen Frankrijk en Spanje," zei ze. De Pyreneeën dus, en wei weet, vindt ze daar wel de weg naar Font Romeu, waar zo veel Belgen en Fransen in de zomer een trainingskamp hebben gehouden, in plaats van rond te gaan hangen op de niet zo heel schone stranden niet ver daarvandan. De snelste B-meisjes bleken in Soest en Breda toch wel iets sterker dan de snelste C-meisjes, dus heeft Lavrijsen haar keus niet gemaakt omdat ze bang voor iemand was. Lavrijsen is zelf niet helemaal content met haar vorm en prestaties van de winter 2007-2008, en ze weet waaraan het ligt. De B-meisjes lopen in Rijen echter ruim een kilometer meer dan de C-meisjes, en zij denkt, waarschijnlijk terecht, dat zij met haar trainingsachterstand beter langer dan korter kan lopen. Volgens haar vader kan ze op die manier ook beter het plezier in de sport behouden.

De organisatoren van het NK veldloop hielden op 13 januari hun try-out tijdens de Spiridoncross. In de uitslagen kwamen wij ook de naam van Anne-Lique Weeren tegen. Zij finishte nog een heel stuk achter winnares Julia van Velthoven als derde, maar in zeven weken tijd zou Weeren nog veel goed kunnen maken. Van Velthoven (Attila) is trouwens wel iemand om serieus rekening mee te houden. Dat zal Vastenburg ook wel doen, nu ze in Soest pas na een lang eindsprint zeker was dat ze van deze nieuwkomer had gewonnen. Van Velthoven loopt in Rijen op 1 maart een thuiswedstrijd, en heeft dan dus een flink voordeel. Marlin van Hal heeft zich door haar verrichtingen in Tilburg en Soest in een underdogrol gemanoeuvreerd, maar we zijn niet zo naïef om daar in te trappen. In Breda was ze op 20 januari oppermachtig ten opzichte van de C-meisjes die wél kwamen opdagen, waaronder Van Velthoven, haar clubgenote Irene van Lieshout, en Tirza van der Wolf.

Het virtuele klassement van de eerste grote confrontatie tussen de C1- en C2-meisjes (in Tilburg) ziet er zo uit:

Trek zelf je conclusies, maar vergeet niet dat het NK pas op 2 maart is. Het valt wel op, dat er na Lavrijsen maar liefst vier C1-meisjes komen. Als de virtuele uitslag van Tilburg model mag staan voor Gilze-Rijen (wat ons niet eens echt zal verbazen), gaan Lavrijsen en Vastenburg straks heel diep voor goud, terwijl Boersma, Brilman, Van Hal, Hoogers, Maas, en Van der Wolf om het brons zullen knokken. We zien wel wie het beste omgaat met deze druk...

Alsof deze druk nog niet groot genoeg is, hebben ze achter de schermen opnieuw een duit in het loterijzakje gedaan. De C-meisjes lopen in Gilze-Rijen slechts 2100 meter. De D-meisjes komen er nog veel slechter vanaf, zij mogen maar 1200 meter lopen, zelfs nog 300 meter minder dan in Wageningen 2007. In de Limbracross van Helden, op 13 januari 2008, mochten zelfs de B-pupillen nog 1500 meter crossen. Zo'n afstand van 1200 meter kun je nauwelijks een cross noemen, meer een loterij, maar dat is kennelijk precies wat de organisatoren tegenwoordig willen: sensatie in plaats van kwaliteit. Na een geruchtmakende en zeer onsmakelijke affaire in de Nijmeegse gemeentepolitiek, waarvan wij allemaal dachten dat die juist op een breed publiek georienteerd was, en niet op het eigenbelang, is er wat ons betreft geen twijfel meer mogelijk hoe het gros van de bestuurders van deze tijd in elkaar steekt. Het is ook een nieuw bewijs hoe gevaarlijk het vanuit democratisch oogpunt is, om steeds meer wettelijke bevoegdheden over te dragen aan lokalisten in de politiek, de publieke sector, de private sector, en het verenigingsleven. Het bevordert de rechtsongelijkheid en willekeur, zeker ook in de sport, die voor velen juist een laatste toevlucht is voor eeuwig, en de laatste jaren weer sterk toenemend gesjoemel elders in de samenleving.

Overigens lopen de D-jongens in Gilze-Rijen 2100 meter, en de C-jongens 3300 meter. Wij vragen ons af waarom de meisjes in deze leeftijdsfase dan zulke korte afstanden moeten lopen, want dat meisjes veel eerder volwassen beginnen te worden dan jongens, mag toch langzaamaan wel bekend zijn, zelfs bij bestuurders met een gemiddeld IQ, die wetten ter bevordering van gelijke behandeling alleen maar lastig vinden.

Om een lang verhaal kort te maken: bij de C-meisjes worden Juul Lavrijsen, Jip Vastenburg, Marijke Brilman, Tirza van der Wolf, Pascale Maas, en Laura Hoogers zeker door te korte afstanden benadeeld, omdat zij specifieke kwaliteiten hebben voor het langere werk. Bij de D-meisjes geldt dat misschien nog wel meer voor Laura Rijvers, Sophie van der Most, Marjolein Hanssen, Karlijn Mertens, Nisrine Masrhalmi, Judith Rash, Lotte Keizers, en voor welke lichtgebouwde crossliefhebster eigenlijk niet? Zij hebben als extra nadeel dat hun afstand op het NK écht heel kort is, en dat zij het deels moeten opnemen tegen atletes die niet veel op hebben met crossen, maar door een grote voorsprong in de groei extra in het voordeel zijn door de te korte afstand én het gedrang van start tot finish. De vergrote kans op valpartijen, al dan niet in combinatie met letsel door trappen of vertrappingen met spikes moet een van de hoofdsponsors, een grote zorgverzekeraar, toch een grote doorn in het oog zijn. Het lijkt wel of er achter de schermen een tegenactie in gang is gezet onder het motto: "Neem de jeugd zijn spel af, tot elke prijs." Wij vinden dat deze nieuwe kortingsmaatregel van tafel moet. Als de organisatoren zo snel mogelijk naar de dis, tapkast, en 70+ disco willen, en zij echt menen dat de duur van het programma dat in de weg staat, moeten de masters maar wat afstand inleveren. Zij hebben aan 9000 meter echt wel genoeg, om uit te maken wie op het lange werk de sterkste is. Dan kunnen de D-meisjes in elk geval nog 1700 meter lopen, en de C-meisjes 2500 meter. Wij kunnen ons een mooier doel voor zo'n schijnoffer (meer ruimte voor de crossende jeugd) niet voorstellen. Het zou ook leerzaam kunnen zijn, om het geschreeuw van modale 800 meterlopers om kortere korte crossen eens echt te honoreren (voor de duidelijkheid: Okken en Som hoor je dat echt niet roepen). Breng de afstand eens terug tot 1000 of 1200 meter, wat ze toch zo graag willen, dan piepen ze na afloop wel anders. Want waarom was dat ook al weer, geen nauwe doorgangen in de eerste 1500 meter van de cross, en geen greppels in het parcours, en al die andere veiligheidsmaatregelen? Wie zou er dan arrogant zijn: Johan Cruijff die (niet ten onrechte) zegt dat het lijkt alsof hij steeds met een kleuterklasje te maken heeft, of de bestuurder die niet wil luisteren, en alleen oog en tijd heeft voor zijn eigen veiligheid?

Door de grote haast van de jury aan het vertrekpunt misten een groot deel van de race van de C1-jongens, en ook de finishfoto's van de snelsten uit deze groep. Het was gewoon te onoverzichtelijk, en je kon niet zomaar op elke plek van het kleine rondje oversteken of doorlopen. De Belg Philip Cortvriendt had bij de eerste keer dat hij onze camera passeerde, al afstand genomen van zijn naaste concurrenten: Jaap Gerben Vellinga, Jorijn de Maré; Tommy Staal, Thomas Ticheloven, Victor IJdens, Milan Roelofs, Ron van der Have, Rik van der Steen, en Wadie Moussaoui.

Philip Cortvriendt: ook in Nederland oppermachtig

De onderlinge verschillen waren al vrij groot. Vaak liepen de sterkere atleten als eenling in een groepje van gedubbelden. De kaarten waren grotendeels geschud, de onderlinge verschillen werden alleen maar groter, op enkele uitzonderingen na. Cortvriendt, die in 2006 en 2007 in Oostende de Belgische crosstitel behaalde bij de miniemen, het Belgische equivalent van de D-junioren, was heer en meester, en voltooide de 2800 meter in exact 10.00 minuten.

Jaap Gerben Vellinga is hier nog de beste Nederlander

De Maré wist Vellinga nog te passeren, en volgde als tweede op zes seconden, Vellinga als nummer drie op negen seconden. Een mooi staaltje van De Maré, want Vellinga was op grond van verrichtingen op de 1000 meter op de baan (er was geen ander handvat) duidelijk favoriet voor het predikaat beste Nederlander bij de C1-jongens.

Jorijn de Maré (1870) beste Nederlander na sterke slotronde

De kleine Staal kreeg als nummer vier achttien seconden aan zijn broek. Vorig jaar, bij de D2-jongens, liet hij De Maré, Vellinga, en al die anderen ruim achter zich, maar de veranderingen in het parcours waren niet in zijn voordeel. In een race die zich uitsluitend afspeelde op een kleine aanloopronde met veel greppels, modderpoelen, en scherpe bochten, waren degenen in het voordeel, die in het afgelopen jaar het meest gegroeid waren, en daar hoorde Staal in elk geval niet bij.

Na zijn eigen race in Breda hebben wij even met Staal kunnen praten, en toen bleek dat wij de situatie goed hadden ingeschat. Hij vertelde dat hij inderdaad wel eens last had van de grotere fysieke kracht van degenen die een voorsprong op hem hebben in de groei. Wij stelden hem gerust met de mededeling dat zo'n voorsprong niets met meer talent te maken heeft, en dat deze wel weer verdwijnen zal als Staal zelf volgroeid is: "Over vier jaar loop jij ze helemaal zoek." Wij vroegen hem of hij deelname aan de Olympische spelen van 2020 op het oog had, als hij ruim twaalf jaar ouder is. Hij antwoordde dat dat inderdaad zijn wens was, maar dat hij er ook in 2016 al bij wil zijn. Dat is even wat anders dan die overbekende coca-cola-verhalen dat carnaval niet schadelijk is voor een topsporter ("Van al dat dansen tijdens de carnaval val je ook af...")

Tommy Staal: inderdaad nog te klein voor specifieke eisen van nieuw, niet zwaarder, maar wel veel moeilijker parcours

Wat voor Staal gold, gold zeker ook voor Van der Steen, die ruim beneden onze verwachtingen bleef, die wel gebaseerd waren op omstandigheden waaronder ook de kleine mannen goed uit de voeten konden, zoals in 2006 nog. Van der Steen passeerde nog wel Van der Have, maar moest veel terrein prijsgeven op Ticheloven, IJdens, en Roelofs, en zelfs 51 seconden op winnaar Cortvriendt. Misschien werd de kleine Van der Steen wel gemangeld in het gedrang na de start, zou zo maar kunnen. Geldt trouwens ook voor Staal. Dat Staal en Van der Steen gewoon op hun waarde geklopt zijn, achten wij zeer onwaarschijnlijk, vooral in het geval van Van der Steen. Tijd om aan iedereen vragen te stellen had je niet, want de volgende groep was alweer onderweg.

Rik van der Steen alleen maar op zijn waarde geklopt? Klinkt niet aannemlijk.

Een kleine atleet hoeft niet altijd een slechte start te hebben. Als grotere atleten bij de start niet op hem letten, en hem niet hinderen, kan voor hem de weg zomaar open komen te liggen. Aan de andere kant kan iedereen uiteraard een slechte start hebben, of op een smal parcours in de knel komen, zelfs iemand die groot, en sterk in de armen is. De kans dat zo iemand dat overkomt, is wel vele malen kleiner. Daarom is het uitgangspunt van de IAAF-regels nog steeds: gelijke kansen voor iedereen, zodat de beste mag winnen. "Geen elementen toevoegen die er niet thuishoren," staat er letterlijk, maar die anti-loterij-principes worden steeds meer uitgehold, en zelfs (of moeten we zeggen: juist?) de internationale gedelegeerden lijken wel blind of de weg kwijt. De "regel-innovators" zouden met hun overgewicht en sigarenlucht zelf eens de alsmaar toenemende druk moeten voelen, die zij op het "lagere" volk leggen. Dat zouden ze niet overleven, en dan zouden we weer enkele "onmisbare" lijders verloren hebben.

Wij misten, zonder er wat aan te kunnen doen, in Tilburg ook de start van de C2-jongens. De kleine Belg Nathan Reuter ging bij na eerste van vijf kleine ronden aan kop, voor de lange Jesse van de Ven, die op zijn beurt Riccardo Sprong op zijn hielen had. Wij hadden Van de Ven tot favoriet van het Nederlandse onderonsje bestempeld, vooral vanwege zijn enorme voorsprong op de andere lopers van 1993 op de 1500 meter op de baan. Dit woog voor ons zwaarder dan de 2.00.47, waarmee Riccardo Sprong in 2007 de 800 meter aanvoerde bij de jongens van 1993.

Favorieten Nathan Reuter (1932), Jesse van de Ven (1916), en Riccardo Sprong (1913) direct voorin bij de C2-jongens

Een ronde verder ging Van de Ven aan kop, voor Reuter en Sprong. Ze hadden hun voorsprong flink uitgebouwd.

Van de Ven heeft het veld verder uit elkaar gerukt; alleen Reuter en Sprong kunnen nog volgen

Hardlopen bij de C2-jongens is al serious business. Wie vroeg moet lossen, komt meestal niet meer terug, want het is geen wielrennen, waarin achtervolgers hun tempo door bepaalde fysische wetten opeens met twintig procent of meer kunnen verhogen. De directe achtervolgers Brian Kamstra, Tom Koetsenruiter, Robbert Struyven, en Joran Driesen wisten na twee ronden dus wel, dat ze in elk geval niet meer zouden gaan winnen.

Brian Kamstra, Robbert Struyven, Tom Koetsenruiter, en Joran Driesen doen al niet meer mee voor plek één

Deze foto van de achtervolgers is door de regen wat minder scherp. We hadden juist onze toevlucht genomen in een boedelbak met daarin afvalzakken met plastic bekers en flesjes, die op zo'n topsportdag met duizenden worden gebruikt, en natuurlijk niet in de natuur mogen worden achtergelaten. Onze camera was juist gerepareerd, en we wilden hem niet opnieuw inleveren voor een reparatie van pakweg tweehonderd euro. De dure dingen zijn namelijk niet waterdicht. Het defect deed zich overigens voor in een kurkdroge periode, en ieder geval tijdens de dagen dat wij wedstrijden fotografeerden. Dit defect had dus niets van doen gehad met regenwater.

Van de Ven had zich bij de derde passage licht afgescheiden van zijn vluchtmakkers, waarvan Sprong de tol ging betalen voor te lang in het spoor van sterkere concurrenten te blijven. Kamstra en Koetsenruiter liepen al op hem in.

Sprong heeft uit de kopgroep moeten lossen en wordt aanstonds opgeslokt door Kamstra en Koetsenruiter

Van de Ven trok stevig door. Bij de bel had hij Reuter al op zes seconden gezet. Niemand twijfelde meer aan zijn zege. Koetsenruiter en Kamstra hadden Sprong bijna bij de kladden.

Van de Ven op weg naar de zege

Van de Ven voltooide de 2800 moeilijke meters in 9.53. Hij was van alle C-jongens de enige, die de klus binnen tien minuten geklaard had. Reuter hield zijn tweede plek vast, maar was met zijn tijd van 10.05 wel vijf tellen trager dan zijn landgenoot Cortvriendt bij de C1-jongens. Ook De Maré was in de C1-klasse maar één tel langzamer dan Reuter, wat de prestatie van De Maré nog meer glans gaf.

Reuter 'slechts' beste Belg bij de C2-jongens of 2e-jaars cadetten - het is niet altijd sinterklaas bij de 'Ollanders' in Noord-Brabant

Koetsenruiter klopte Sprong royaal in de spurt om de derde plaats. Een logisch gevolg van de inspanningen die Sprong had gedaan, en waar  het psychologische nadeel van een niet geslaagde missie (niet hebben kunnen winnen) nog eens bij kwam. Ook Kamstra moest de tol betalen voor zijn onvrijwillige hulp aan Koetsenruiter. Hij gaf in de laatste ronde negen tellen toe op Koetsenruiter en Sprong, en finishte in 10.19. Ook de nummers drie en vier van de C1-jongens, Vellinga (10.09) en Staal (10.18), waren een kleine tien minuten eerder nog sneller klaar dan Kamstra, met hun eigen race over 2800 meter.

Koetsenruiter heeft Sprong bedankt voor diens werk als richtpunt, en eist nu zijn podiumplaats en snoepgoed op

Jesse van de Ven heeft dus goede papieren voor het NK veldloop in Gilze-Rijen, maar de nationale titelstrijd is nog ver weg, en er zal ook dan eerst gelopen moeten worden. Een carnavalsgriep kan al roet in het eten strooien. Paus Clement VI ging tijdens de pestepidemie rond 1350 tussen twee vuren zitten, maar er zijn tegenwoordig leukere middelen om een ziektegolf buiten de deur te houden.

© 2007-2008 by Michel Franssen

Terug naar homepage tracklion

Terug naar atletiekcijfers 2007